– Życzę, by w kolejnych dziesięcioleciach nad szkołą, tak pięknie, jak dziś, świeciło słońce i utrzymywało tu dobry, przyjazny do nauki i rozwoju młodych ludzi, klimat – powiedział kurator Janusz Brzozowski podczas jubileuszu 110-lecia Szkoły Podstawowej nr 6 im. Szarych Szeregów w Łodzi. Łódzki Kurator Oświaty podziękował nauczycielom, uczniom i rodzicom zaangażowanym w pracę placówki. Zwrócił też uwagę na ogromny wkład w obecny prestiż szkoły jej emerytowanych nauczycieli i pedagogów.
Uroczystość to wypowiedziane i wyśpiewane „piosenką, która ci nie da zapomnieć” ponad sto lat historii szkoły, jej miejsca w dziejach miasta, ale też w sercach dawnych i obecnych wychowanków i pracowników. To wzruszenia, gdy przypomniano pierwszego kierownika Józefa Dzidkowskiego, którego grobem, na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej opiekują się uczniowie. To także ciepłe słowa zaproszonych gości i osób związanych z tym miejscem.
We wspólnym świętowaniu wzięli udział nie tylko uczniowie, ich rodzice, nauczyciele i emerytowani pracownicy szkoły. Słowno – muzyczny montaż mieli okazję obejrzeć także przedstawiciele władz miasta na czele z wiceprezydent Małgorzatą Moskwa-Wodnicką i województwa, które reprezentował radny Sejmiku Województwa Łódzkiego Tomasz Karauda. Obecni byli także przedstawiciele stowarzyszeń i organizacji, dyrektorzy zaprzyjaźnionych szkół i mieszkańcy osiedla Retkinia.
25 stycznia 1915 roku w szkole, która mieściła się wtedy na Karolewie, zabrzmiał pierwszy dzwonek. I jak czytamy w kronikach: „Do placówki przyjęto ogółem 191 uczniów (108 chłopców i 83 dziewczynki) w wieku od 8 do 14 lat. Początkowo w szkole istniały trzy oddziały. Za całe wyposażenie szkoły, zgodnie ze spisem inwentarza z dnia 4 lutego 1916 r., służyły m.in.”4 tablice i tyleż ścierek, 4 katedry, 1 liczydło, 4 obrazki religijne, 5 spluwaczek, 1 mapa Europy (wydanie rosyjskie), 3 tablice przyrodnicze, 1 linijka z rączką, 1 cyrkiel drewniany oraz Abecadło drewniane polskie”.
Szkoła przez 110 lat kilkakrotnie zmieniała lokalizację, wykształciła też wiele pokoleń uczniów, i stała się miejscem, do którego z wielkim sentymentem i radością się wraca.